تأثیر نوع سیال عامل بر عملکرد سیستم تبرید اجکتوری

در این مطالعه، عملکرد سیکل تبرید اجکتوری بررسی شده و تأثیر سیالات عامل آمونیاک،r134a ،r141b ،r12 ، r600 و r245fa و آب و همچنین تأثیر کمیت های عملیاتی سیکل بر توان مصرفی، میزان انرژی گرمایی مورد نیاز و ضریب عملکرد سیکل بررسی شده است. علاوه بر تحلیل ترمودینامیکی سیکل، با انتخاب یک مدل دو بعدی اجکتور، معادلات حاکم شامل بقای جرم، مومنتوم، انرژی و معادله حالت به روش عددی حل شده اند. نتایج نشان می دهد که سیکل با سیال عامل r141b دارای کمترین ضریب عملکرد و r12 دارای بیشترین مقدار ضریب عملکرد نسبت به سایر مبردها است (58/0 در مقایسه با 1 در دمای ژنراتور 78 درجه سلسیوس و دمای اواپراتور 15 درجه سلسیوس). برای یک هندسه مشخص اجکتور، در سیکل با سیال عامل آب، جریان های برگشتی در ورودی ثانویه، سبب ناکارآمدی اجکتور شده و از این رو اجکتور با این هندسۀ خاص نمی تواند در یک سیکل با سیال عامل آب به کار رود. به علاوه، افزایش دمای اواپراتور و کاهش دمای ژنراتور، باعث افزایش نسبت جرمی (از 63/0 تا 15/1، برای r12) و ضریب عملکرد (از 54/0 تا 1، برای r12) سیکل می شود. آمونیاک دارای بیشترین مقادیر توان ژنراتور، توان اواپراتور و توان پمپ است و سیکل با سیال عامل آمونیاک به پمپ بزرگ تری نیاز دارد. r141b کمترین مقادیر فوق را دارا بوده و به کوچک ترین پمپ نیاز دارد